Αναδημοσίευση αυτούσιου άρθρου απο την μηνιαία δωρεάν Κυθηραϊκή έκδοση "ΚΥΘΗΡΑΪΚΑ ΚΎΜΑΤΑ".
Ευχαριστούμε των συντάκτη υπογράφων ως "Το Χαρδαβελλάκι" για την άδεια αναδημοσίευσης αυτού του εξαιρετικού άρθρου που αποτελεί αποστομοτική απάντηση στις όποιες ακραίες φωνές σχετικά με το νομοσχέδιο Χορήγησης Ιθαγένειας σε μετανάστες.---------------------------------------------------------------------->
Κτήση της ελληνικής ιθαγένειας και δικαίωμα
του εκλέγειν και εκλέγεσθαι για τους «μετανάστες»!
Ένα δικαίωμα; επικοινωνιακό τέχνασμα; ή εθνική απειλή;
(παρουσία και του αρχιεπισκόπου Αθηνών), επισημοποίησε
τη πρόθεση της κυβέρνησης να δοθεί υπό ορισμένες
προϋποθέσεις η ελληνική υπηκοότητα στα παιδιά των
μεταναστών (δεύτερης γενιάς), αλλά και το δικαίωμα ψήφου
και εκλογής σε τοπικό επίπεδο για τους μακρά διαμένοντες
μετανάστες, γεγονός που προκάλεσε ανάμικτα συναισθήματα
από κοινωνικούς και πολιτικούς φορείς.
Ως προς την χορήγηση της ιθαγένειας θα πρέπει να
γνωρίζουμε ότι την απονέμουν μόνο κράτη και όχι άλλοι
διάφοροι οργανισμοί. Οι τρόποι χορήγησης που ισχύουν
παγκοσμίως είναι κυρίως δύο: Ο ένας έχει να κάνει με το
δίκαιο του αίματος (ius sanguinis), όπου κάποιος (και δη
τέκνο) αποκτά την ιθαγένεια των γονέων του αυτοδίκαια με
τη γέννησή του και ο δεύτερος με το δίκαιο του εδάφους
(ius soli), όπου κάποιος αποκτά αυτοδίκαια την ιθαγένεια
του εδάφους στο οποίο γεννήθηκε.
Ο τρόπος που απονέμεται σήμερα η ελληνική ιθαγένεια
καθορίζεται από τον Ν. 3284/2004 (Κώδικας Ελληνικής
Ιθαγένειας (ΦΕΚ 217, τ. Α΄) είναι σύμφωνα με το δίκαιο
του αίματος (ius sanguinis), (όπως και σε πολλές ευρωπαϊκές
χώρες). Έκαστος δηλαδή που αποδεικνύει ότι έχει ελληνική
καταγωγή, αποκτά την ελληνική ιθαγένεια. Αυτός είναι και
ένας από τους κύριους λόγους όπου οι ομογενείς μας
απανταχού της γης, δικαιούνται να αποκτούν την ελληνική
ιθαγένεια, (ασχέτως που αυτό δεν πράττεται πάντοτε). Σε
ειδικές περιπτώσεις βέβαια εφαρμόζεται και το δίκαιο του
εδάφους (περιοριστική χρήση), χωρίς όμως να αντικαθιστά
τον κύριο τρόπος απόδοσης της ελληνικής ιθαγένειας.
Με την τροποποίηση του νόμου λοιπόν θα μπορούν πολλοί
«αλλοδαποί» εφόσον πληρούν τα κριτήρια να αποκτήσουν
την ελληνική ιθαγένεια και κατ’ επέκταση την ευρωπαϊκή
ιθαγένεια, γεγονός που θα τους ανοίξει τις πύλες εισόδου
(και εξόδου) σε πολλά ανεπτυγμένα κράτη (ευρωπαϊκά και
μη), όπου μέχρι τώρα ήταν για αυτούς terra incognita.
Αυτό που δεν γνωρίζουμε ακόμα είναι το εάν θα καταβάλλει
έκαστος από τους ενδιαφερόμενους αλλοδαπούς το παράβολο
του διόλου ευκαταφρόνητου ποσού των 1.467,35 €, που ισχύει
μέχρι σήμερα και από το οποίο εξαιρούνται οι ομογενείς.
Στο άκουσμα λοιπόν της πρότασης που έγινε από την
κυβέρνηση, κάποιοι πορφυρογέννητοι «ελληναράδες»
που ξέχασαν την Ελλάδα της προσφυγιάς και της μεγάλης
μετανάστευσης (ίσως γιατί δεν έχουν κάποιο συγγενή
στα ξένα ή που δεν κατάγονται από προσφυγική φατρία),
ξεσηκώθηκαν λέγοντας πώς η συγκεκριμένη πράξη συνιστά
εθνική αυτοκτονία, και είναι η αρχή του τέλους για το έθνος
μας, σηκώνοντας μάλιστα και σημαίες σε διαμαρτυρίες, ως
σημάδι Εθνικοφροσύνης. (Άραγε και αυτές οι σημαίες αν
είχαν φωνή τι θα μας σέρνανε με αυτά που τραβάνε…)
Το αν είναι δικαίωμα λοιπόν η χορήγηση υπηκοότητας
είναι φανερό πώς είναι, και δεν νομίζω να διαφωνεί κανένας
μη πατριώτης αλλά ακόμα και ένας, πραγματικός πατριώτης
ο οποίος δεν έχει πληγεί από τον νεοναζιστικό εθνικισμό
(και κατ επέκταση από τον εθνικοσοσιαλιστικό ρατσισμό)
της νέας εποχής.
Το εάν συνιστά εθνική αλλοίωση και αυτοκτονία, θα
πρέπει να διερευνηθεί από τις σελίδες της εθνικής μας
ιστορίας και δη, κατά τη νεότερη. ( Έλληνες είμαστε γιατί το
νιώθουμε και όχι γιατί έτσι πρέπει να είναι). Είναι γνωστό ότι
«καθαροί» λαοί δεν υπήρξαν ούτε κατά το παρελθόν ούτε
βεβαίως και τώρα. Είναι επίσης γνωστό στην ιστορία ότι από
το αντάμωμα των λαών, δημιουργούνται τα κράματα των
«δυνατών» λαών, και μάλιστα το συγκεκριμένο το γνώριζαν
πάρα πολύ καλά οι Έλληνες στην μακραίωνη ιστορία τους.
Ίσως να το ξέχασαν όταν τους κυρίεψε το μυαλό η ηδονή
της υπερκαταναλωτικής Ευρώπης και η αμερικανολαγνεία
της εποχής μας.
Επίσης, δεν μπορώ να χωνέψω το γεγονός, ότι είμαστε
υπερήφανοι για τις στρατιές των φιλελλήνων, οι οποίοι ήταν
και αυτοί στην πλειονότητα τους αλλογενείς αλλοδαποί, και
δεν είμαστε υπερήφανοι όταν μοχθούν αυτοί οι «ξένοι» για
να βγάλουν το ψωμί τους και να ζήσουν τις οικογένειές τους,
καταβάλλοντας και τους νόμιμους φόρους προς το κράτος,
(δεν μιλάω για τους μαφιόζους, για αυτούς ευθύνεται το
κράτος που είναι έξω.) αλλά και στο ότι όλο και περισσότεροι
άνθρωποι λόγω του ερχομού τους, συμμετέχουν στην εθνική
μας παιδεία και διαμορφώνονται ως έλληνες όπως έκανε και
η ανατολή στα χρόνια που ακολούθησαν από τη προέλαση
του Μ. Αλεξάνδρου. Με στεναχωρεί το γεγονός που ως
νεολαία έχουμε πέσει σε μια ιστορική σήψη, αφήνοντας
τις ιστορικές καταβολές μας και επηρεασμένοι από τον
δυτικό τρόπο ζωής, ξεχνάμε πως εμάς τους έλληνες δεν
μας ενώνει το αίμα που ρέει στις φλέβες μας αλλά το αίμα
που χύθηκε για την λευτεριά μας, και που σε αυτή βοήθησαν
τόσοι και τόσοι φιλέλληνες ξένοι (πλέον στις συνειδήσεις
μας έλληνες) όπως προανέφερα.
Υπάρχουν βέβαια θέματα που πρέπει να εξεταστούν
σοβαρά και μεθοδικά γιατί το να αποκτήσει κάποιος την
ελληνική ιθαγένεια ταυτόχρονα λαμβάνει και την Ευρωπαϊκή και
αν όποιο παιδί γεννιέται στην Ελλάδα, είτε από νόμιμους γονείς
είτε από παράνομους παίρνει την υπηκοότητα αυτοδίκαια,
τότε μήπως γεμίσει η υπερφορτωμένη μεταναστευτικά Ελλάδα
από εγκυμονούσες οι οποίες θα ταξιδεύουν με τη κοιλιά στο
στόμα να έρθουν στη χώρα μας για να γεννήσουν και έτσι
να εξασφαλίσουν ένα καλύτερο αύριο για τον Έλληνα και
Ευρωπαίο γιό τους (ή κόρη τους); Αυτές οι σκέψεις βέβαια
δεν θα έπρεπε να μας προβληματίζουν από την ανθρωπιστική
πλευρά τους, δλδ αν είναι ένας άνθρωπος να ζήσει καλά
και να προοδεύσει, ας γίνει έλληνας-ευρωπαίος, Αλλά λόγω
του ότι ζούμε σε ένα (υποτιθέμενα) οργανωμένο κράτος
και σε κανένα κράτος οι υπηκοότητες δεν μοιράζονται με
το τσουβάλι, θα πρέπει να ληφθούν αποφάσεις έτσι ώστε
να μην γίνουμε η πρώτη χώρα που δεν ξέρει ποιον κάνει
πολίτη της.
Σε ότι αφορά το δικαίωμα ψήφου, λέγεται πάλι από
κάποιους πατριδόπληκτους ελληνολάγνους, ότι συνιστά
αλλοίωση του εκλογικού σώματος, Φαίνεται ότι δεν γνωρίζουν
τους έλληνες γερουσιαστές και βουλευτές που έχουν
κατακλίσει παγκοσμίως τα κοινοβούλια και τις γερουσίες(και
άσε που το κράτος κοιμάται τον ύπνο του δικαίου αντί
να τους χρησιμοποιήσει για τα εθνικά μας θέματα, αλλά
αυτό είναι ένα άλλο θέμα) . Και εν πάση περιπτώσει, όπως
μπορεί ένα κόμμα να πείσει τον Νιγηριανό το Πακιστανό,
τον Αλβανό, τον Ρώσο, τον Κινέζο, τον Βούλγαρο και τον
έλληνα στη τελική να το ψηφίσει, ε! τι στα κομμάτια δεν
μπορεί να το πράξει αυτό και ένα άλλο κόμμα με την δικιά
του επιχειρηματολογία;
( Ίσως βέβαια να αντιδρούν έτσι αυτοί που αντιδρούν
γιατί φοβούνται ότι δεν θα ψηφήσουν το δικό τους κόμμα
λόγω ακραίων θέσεων).
Εμείς ως έλληνες, θα έπρεπε να το είχαμε λύσει προ
πολλού αυτό το θέμα, γιατί είναι τέτοια η ελληνορθόδοξη
δομή μας στα πλαίσια της πάλαι ποτέ Ρωμανίας μας. Και
ας μην ακούγονται αυτά χαζά, διότι από τη μια είμαστε
υπερήφανοι για τη ρωμιοσύνη μας αλλά από την άλλη ξεχνάμε
τις βάσεις πάνω στις οποίες στηρίχθηκε αυτή η περίοδος
της ιστορίας μας. Αυτή η πανσπερμία Λαών που ήρθε ανά
τους αιώνες στην ελληνική χερσόνησο, αφομοιώθηκε από
τον ελληνικό και κατόπιν από τον ελληνορθόδοξο πολιτισμό,
γαλουχήθηκαν από αυτόν και διαμόρφωσαν την σημερινή μας
«κράση» ως έθνους. Η πολύπολιτιμικότητα, δεν είναι φτώχεια,
αντιθέτως είναι πλούτος, αρκεί να μην επηρεάζεται αρνητικά
ο πολιτισμός μας και να μην φτωχαίνει η ελληνική σκέψη
και ο ελληνικός λόγος. Και βεβαίως το ποιος είναι έλληνας
και ποιος όχι, έχει λυθεί εδώ και χιλιάδες χρόνια, ασχέτως
που κάποιοι αρέσκονται στο να το ψάχνουν ακόμα.
Ένας αδικημένος από εμάς την σύγχρονη ελληνική νεολαία
έλληνας ποιητής ο οποίος πήρε κάποτε και νόμπελ, είχε
πει πώς οι δυνατοί λαοί, είναι αυτοί που δεν φοβούνται το
ξένο. Άς το σκεφτούν αυτό μερικοί οι οποίοι θεωρούνται
ως έλληνες αλλά στην ουσία είναι μια φτηνή απομίμηση του
γαλλογερμανικού εθνικισμού, δλδ αυτό που λέμε σωβινισμού.
Είναι ανάγωγο σε αυτή τη ζωή να κατηγοριοποιούμε τους
ανθρώπους, καρδιές πρέπει να ξεχωρίζουμε.
Συμφωνώ ότι κάμποσοι μετανάστες δεν ήρθαν και
με τις καλύτερες προθέσεις (και προϋποθέσεις) στην
Ελλάδα, ή σε άλλους δεν τους δόθηκε η δυνατότητα να
δείξουν και να «βγάλουν» τα θετικά στοιχεία τους, είτε
διότι δεν το θέλησαν είτε γιατί δεν είχαν την ευκαιρία, γιατί
κακά τα ψέματα κλείσαμε πολύ εύκολα τις πόρτες μας και
βάλαμε ταμπέλες, είτε βάλαμε πολύ απλά τα προσωπεία του
καλού εαυτού μας και κάποια στιγμή τα βγάλαμε απότομα
τρομάζοντας και την όψη του πραγματικού μας προσώπου.
Όσο για αυτούς που ήρθαν και εξελίχθηκαν σε κακοποιά
στοιχεία, ένα φιλαράκι μου (της άκρας αριστεράς), μου είχε
πει κάτι που με προβλημάτισε: μ όποιον δάσκαλο καθίσεις,
τέτοια γράμματα θα μάθεις (και δεν μ άρεσε καθόλου όταν
συλλογίστηκα το ποιος είναι ο δάσκαλος).
Κλείνοντας θα ήθελα να χρησιμοποιήσω μερικούς
στοίχους από ένα ποίημα το οποίο θεώρησα σωστό να το
προσθέσω, γιατί αποτυπώνει καθαρά την σύγχρονη κυθηραϊκή
πραγματικότητα, ως μια μικρογραφία της ελληνικής. Τους
δανείστηκα από μια εφημερίδα και το ποίημα είχε τον
τίτλο «Με τα μάτια και τα λόγια της τσιριγώτισσας». Ζητάω
συγνώμη γιατί μου διαφέυγει αυτή τη στιγμή η δημιουργός,
αλλά «κλέβω» αυτούς τους υπέροχους στίχους για καλό
σκοπό για να τους προσθέσω εδώ, πιστεύοντας ότι θα με
συγχωρέσει και θα μας κάνει να σκεφτούμε.
Μεταξύ άλλων λέει:
………………………………………………
Χόρεψαν ελληνικά, είπανε τραγουδάκια,
Ήταν μισά αλλοδαπά μισά τσιριγωτάκια
Αυτά σχολείο πήγανε, το χώμα σου πατάνε
Όλα μιλούν ελληνικά και θα σε αγαπάνε,
Η παναγιά και τα παιδιά νησί αγαπημένο
Δεν θα σε αφήσουν να βρεθείς ποτέ ερειπωμένο.
………………………………………………
Αυτή την εποχή στην Γαλλία στον απόηχο των επεισοδίων
που έγιναν πριν λίγα χρόνια, όπου γάλλοι πολίτες αφρικανικής
κυρίως καταγωγής ξεσηκώθηκαν για να απαιτήσουν ίσα
κοινωνικά δικαιώματα με τους υπολοίπους γάλλους και γιατί
βαρέθηκαν πια να είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας, και
στον απόηχο όλων αυτών, γίνεται μια παν-γαλλική κοινή
συζήτηση, για το ποιος τελικά έχει δικαίωμα να είναι γάλλος
και τι σημαίνει να είσαι γάλλος. Η μπάλα παίρνει και τον
πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί ο οποίος είναι γόνος μεταναστών.
Η Γαλλία όμως δεν είναι η μόνη χώρα που έχει παρόμοια
προβλήματα. Στη «κατηγορία» αυτή είναι και η Αμερική,
στην οποία γίνονται πάλι συζητήσεις για το τί σημαίνει να
είσαι αμερικανός και μάλιστα οι πολιτικοί αντίπαλοι του
Ομπάμα τον έχουν «στριμώξει» και αυτόν, ρωτώντας αν
είναι σωστό να είναι πρόεδρος λόγω του ότι κατάγεται από
μετανάστες γονείς και ενδεχομένως να έχει αποκτήσει την
αμερικανική υπηκοότητα με τρόπο που δεν του επιτρέπει
την εκλογή του σε πρόεδρο. Και ενώ οι άλλοι φαγώνονται
μεταξύ τους για το ποιος τελικά είναι τι, εμείς έχουμε λύσει
αιώνες τώρα αυτό το θέμα αλλά δεν λέμε να το καταλάβουμε
και αναλωνόμαστε σε στείρο «πατριωτισμό», λες και είμαστε
μαζόχες και το γουστάρουμε. Όσοι ενδιαφέρονται να μάθουν
ας ξεστραβωθούνε και θα μάθουν!!! Όπως θα έγινε αντιληπτό
από τον αναγνώστη, δεν ανάλυσα το ενδεχόμενο ότι όλα
αυτά που προωθεί η κυβέρνηση είναι ένα επικοινωνιακό
τέχνασμα. Σκόπιμα δεν το έκανα. Ας το αναλύσουν αυτοί
που ασχολούνται με την μικρο – πολιτική.
Με εκτίμηση
To Χαρδαβελάκι
----------------------------------------------------------------------------------->
Ολόκληρο το τεύχος της έκδοσης "ΚΥΘΗΡΑΪΚΑ ΚΥΜΑΤΑ" στο οποίο περιλαμβάνεται το παρών άρθρο θα βρείτε ΕΔΩ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου